“Architecture exists primarily to protect us from the elements and the distinctive aspects of the seasons, but also from the threat posed by (wild) animals and humans. Only nature can offer us the most breathtaking impressions.” Paul Gees
In collaboration with Gallery Valerie Traan, Antwerp, Belgium
Paul Gees (°1949, Aalst, Belgium – who lives and works in Schoonaarde, Belgium) graduated in interior architecture at the Saint-Lucas School of Arts and Architecture in Brussels in the mid-seventies. Fascinated by the versatility and flexibility of the concept of ‘architecture’, the artist set out to explore matter and space. He started off his artistic career by painting on canvas, where he searched for its limitations using a combination of abstraction and figuration. Later on, he also worked with experimental performances whereby the body serves as the main criterion.
Over the years, Paul Gees’ work has evolved into how it has become known today: a finely tuned balancing act between aesthetics and matter, between the concepts of intrusion and extrusion, tension and calm. Terms borrowed from the architectural glossary translated into visual artwork. Wood, stone and steel take centre stage. They are combined into building components, reworked and balanced with each other to form wall compositions, autonomous sculptures or public installations. Beams are cut and bent, metal is welded. Natural stone, whether or not smoothed by time, is wedged or carefully
positioned as a counterweight or as a support.
This is also the case in the pavilion garden of today. The industrial beam, once a tree, once a twig, regains its natural origin here. Inspired by the environment, the gentle slopes and an iconic moat, the sculptures engage in a dialogue with the many anecdotes that the estate embodies.
The compositions, the majority of which were created between 1988 and 1992 have rarely or never been exhibited and have been literally dusted off, so to speak, for this exhibition. They provide focal points along the path, moments of encounter and interaction that are deliberately arranged to make visitors want to slow down, to linger. Their form and material features seem to communicate with the surrounding area and reveal details that have perhaps previously escaped our attention: a gnarled knot, a green setting, a faraway view.
They invite us to pause and reflect on creation, space and stability. A dialogue with nature until the circle is complete: ‘in conversation’.
Paul Gees studeerde mid jaren zeventig af als interieurarchitect aan het Sint-Lukasinstituut te Brussel. Gefascineerd door de veelzijdigheid en buigbaarheid van het begrip ‘architectuur’, startte de ontwerper zijn artistieke loopbaan met het aftasten van materie en ruimte. Aanvankelijk via schilderkunst, waar hij met een combinatie van abstractie en figuratie de randen van het doek opzoekt. Later ook via experimentele performances,
waarbij voornamelijk het lichaam als maatstaf dient.
Doorheen de jaren evolueerde Paul Gees zijn werk tot hoe we het vandaag kennen: een uitgepuurde evenwichtsoefening tussen esthetiek en materie, tussen termen als intrusie en extrusie, spanning en rust. Begrippen ontleend aan het vocabularium van de architect, vertaald naar beeldend werk. Hout, steen en staal spelen hierbij de hoofdrol. Ze worden als bouwstenen samengebracht, bewerkt en tegen elkaar afgewogen tot wandcomposities, autonome sculpturen of publieke installaties. Balken worden ingezaagd en gebogen, metaal gelast. Natuursteen, al dan niet afgevlakt door de tijd, wordt ingeklemd of zorgvuldig gepositioneerd als tegenwicht of als houvast.
Zo ook in de tuin vandaag. De industriële balk, ooit een boom, ooit een twijg, vindt hier zijn natuurlijke oorsprong terug. Ingegeven door de omgeving, haar zachte glooiingen en beeldbepalende slotgracht, gaan de sculpturen in dialoog met de vele anekdotes die het domein behelst.
De composities, waarvan het merendeel is gerealiseerd tussen 1988 - 1992 en zelden of nooit zijn getoond, worden voor dit toonmoment spreekwoordelijk van stal gehaald. Ze zorgen voor knooppunten langsheen het pad, momenten van ontmoeting en interactie die doelbewust zijn ingeplant en bezoekers een halt toeroepen. Hun vormelijke en materiële karakteristieken lijken te spreken met wat zich rondom aandient en leggen details bloot die ons eerder ontgingen: een knoest, een groene omlijsting, een verzicht.
Ze nodigen uit tot stilstand en reflectie over schepping, ruimte en stabiliteit. Een dialoog met de natuur en dat tot de cirkel rond is: ‘in conversation’.
Shendy Gardin
'in conversation', Watou 2022
