Through the exhibition “Silence.Light.” the artist’s endeavour is to make the pavilion come to life in a poetic manner, by seemingly choosing to make that which is absent visible. This is achieved by employing lines or colours, stone or wood, solid or soft, in sculptural installations or on paper. Every expression and every movement have their own ‘raison d’être’ simultaneously representing an interaction, a friction between the different works.
The works of art establish a connection with the emptiness, the silence that disappears and appears between, underneath or behind it. The spectator becomes aware of time and space through a conceptual image.
The exhibition brings together four different facets of visual expression: the subtle presence of colour, the curved branch, the traces in stone or bronze, or the scratching of a pencil. The embracing of space is visualised by connecting inside and outside, by intimating the silence, brittle and palpable.
Met de tentoonstelling “Silence.Light.” schrijven de kunstenaars op een poëtische manier dit paviljoen. Ze lijken ervoor te kiezen om het afwezige zichtbaar te maken en doen dat via lijnen of kleuren, met steen of hout, massief of zacht, in sculpturale installaties of op papier. Iedere toets en iedere beweging heeft bestaansrecht op zich en tegelijkertijd wordt het een handeling, een wrijving tussen de verschillende werken.
De kunstwerken vormen een samenhang met de leegte, de stilte die er tussen, onder of achter verdwijnt en verschijnt. Ze maken tijd en ruimte aanwezig.
In de tentoonstelling worden vier verschillende vormentalen samengebracht: een zachte aanwezigheid van kleur, de kromming van een tak, de sporen in steen of brons of het krassen van potlood. En het schrijden van de tijd is eveneens zichtbaar in het zonlicht en de schaduwen van bomen, mensen en dieren. Het omarmen van de ruimte wordt visueel door binnen en buiten te verbinden, door de stilte broos en voelbaar te suggereren.
Els Wuyts, curator
